Bir Damladan Okyanusa

Yasamin sebebi,
evrende nasil yasamak gerektigi.
Tanri'nin degismeyen yasasinin ne oldugu sorularinin
tek kelimelik yanitini bulmak uzeresiniz;
hazir olun!

Yanit, SEVGİ...
Evet,
bu tek kelime belki de basindan beri aradigim cevapmis.
Gozumuzun onunde,
ama fark etmekte aciz kaldigim bir kavram.
Cok basit gorunuyor,
ama gercekte basit degil.
Cok siradan geliyor kulaga,
ama inanin ki hic degil!
Kabul ediyorum,
bu kavramin icini bosaltmis olabiliriz.

Sevgiyi sadece anaya, babaya, evlada ya da karsi cinse duyulan,
kendi ihtiyacimizi tatmin eden her seye karsi hissedilen
bir sempati gibi algilamis olabiliriz.
Ama degil...
Tum bunlar ve
tum bunlarin cok otesinde seyler var Sevgi'de.
Kutsal kitaplardan ne mi anladim?
Hepsinde biz insanlara verilen tek mesaj oldugunu:
Sevgi.

Sevgi yaratan'in degismeyen yasasidir.
O bize Sevgi'den baska sey sunmaz,
cunku Sevgi O'nun bizzat kendisidir.
Sevgiyi ogrenelim diye yasar,
yasamayi ogrenelim diye severiz.
İnsanin dunya uzerinde vermesi gereken tek ders budur.

Sevgi yasamin ozsuyudur.
Herhangi bir seyi sevdigimizde aslinda sevdigimiz sey
kendimizden baskasi degildir.
Sevgi kosulsuzdur.
Ne simdi,
ne sonra,
ne orasi,
ne burasi sinirlayabilir sevgiyi.

Sevgi birlestiricidir.
Sevgide ne ''cok'' ne de ''az'' vardir.
Sevgi meziyet degildir.
havayi icimize alip vermek kadar dogaldir.

Sevgi hesapsizdir.
Sevginin hesabi tutulmaz.
Sevgi yasamin melodileriyle carpan huzurdur.
Oncesi yoktur,
sonrasi yoktur.

Sevgi suyu olusturandir.
İki hidrojen,
bir oksijen arti Sevgi'dir suyu essiz kilan.

Ve atomun icindeki bosluktur sevgi,
tum evreni olusturan.

Yasam agacindan bir yaprak secip
ona gonlunuzu verdiniz diyelim.
Ya o yapragi tasiyan dal,
dali tasiyan govde,
govdeyi besleyen kokler,
koklerdeki toprak,
topraktaki hava ve su?

Tek yaprak bile sevginize degerse
agacin butunu sevginize daha fazla layik olmaz mi?

Sevgi bakisiniz temizlendiginde
sevginize layik olmayan hicbir sey goremezsiniz.
Sadece Sevgi'den yoksun goz hata bulmakla ugrasir
-ki buldugu kendi hatalarindan baskasi degildir.
Sevgi, yaratilista kalbimizin icine konulan Hazinedir.
Yaratici'nin kendi ruhundan ufledigi nefestir.
Bu yuzden O'nu bulmak icin;
ice donmek gerekir.

O ne Tibet'te,
ne de Kabe'dedir.
O tam olarak gonlumuzun icindedir.
Bu yuzden:

''Kendini bilen, Rabbini bilir.''

-Sebnem Piskin-