Ari Ve İgne Misali..

Hani bir soz var..
'Ari'nin agzindan bal akar, ama gerisinde de ignesi vardir.'!
Ruh saftir aridir, temizdir..
Ve yaradan onu guzel bir giysiyle bezer..
Ruhla beraber giysimizde, saf ve ari olarak gelir dunya ya..
Kimimiz, o saf ve ari halimizi yasamimizin sonuna kadar koruruz.
Ama ya kimimiz?


Hani bazen birinin yuzune bakarizda, 'ne kadar saf ve temiz yuzu var,'
'sanki nur inmis yuzune,' deriz..
Sanki seytan dogmus da, sonradan melek olmus gibi.
Heyhat, ki ne heyhat!..


Oysa, her bebek 'saf ve nurlu,' dogmaz mi?
Dogar!
Ama..
Buyudukce..
Hirslarimizdan, saflik, renk degisimine ugrar..
Hayata karsi pasif kaliriz.
Bir hedef bir durus belirlemeyiz.
Cabalamayiz..
Basarisizligimiza bahanelerimiz de boldur..
Sansizlik..
Kismet..
Engeller.. vs vs gibi..


Sonra devreye,
Egolarimizi..
Kiskancliklarimizi..
Ve cekememezlikleri sokariz..
O, ari safligimizi da kaybetmeye baslariz..
Kendimiz de olmayan birseyin, bir baskasin da olmasini cekemeyiz
Basarilarina mutluluk duymak yerine, basarisizliklarindan, keyif almaya baslariz.
Zafer kazanmisiz gibi..


Hani son seneler dilimize pek bir doladigimiz cekim yasasi var ya..
İste, tam da onu yasadigimizin farkindaligina varamadan..
Baskalari icin dusundugumuz basarisizliklar, mutsuzluklar.
Birer birer gelip uzerimize yapisir.


Biz pasif kaldikca, kipirdamadikca..
O saf, ari ruh ve temiz yuz, gun be, gun kararir cirkinlesir.
Bir telas alir bizi..
Aynada gorunen artik saflik degil, kirlenmisliktir..
Bu kirli yuz, bizi korkutur.
Ama korkularimiz yuzumuzdeki kirlerden degildir..
İkinci sahislar tarafindan, gorulecek olmasindan.


Ne mi yapariz?
Tabiki, baskalarinin yaninda, o kaybettigimiz 'saf ve ari,' yuzu maskeleriz..
Resmen maskeleniriz..
Ballar calariz dillerimize..sirin gorunmek adina..
Ama icimizde kazanlar kaynar, elimizde iki uclu catal..


Basarilarina alkis tutarken, maskelerimizin arkasindaki ofkemizle..
Ativeririz icimizde kaynayan kazanlara onlari..
Ve..
İnadina gulumseriz..


Bumudur yani?..
Bilmiyormuyuz?
Bilmek(mi) istemiyoruz?!
Biz yerimizde sayarken, yan yatarken, keyif catarken.
Onlar, basariyi yakalamak icin ne emekler, ne mucadeleler vermistirler.
Kazana atmak yerine, yurekten alkisi hak etmiyorlar mi?


Neyse..
Kiskancligi birakip..
Cirkinlesmeyelim..
Kirlenmeyelim..
Herkes farkli yaratilmistir, benzemez kimse kimseye..
Bizden bir tane daha yoktur..
Olmayacaktirda!


İlla ki, herkes basarili..
Herkes mutlu..
Yada mukemmel olacak diye, bir kaide de yok..
Mutlaka bizlerde de ne cevherler vardir.
Kiskanmak niye?
Kimse, 'gel'de bakayim, sende ne mucevherler var,' demez.
Onlari ancak ve ancak biz dokeriz ortaya..
Zamani gelmedi mi?
Arinmaya? yeniden saf ve temiz ruh olmaya?


Hadi silkinin..
Silkilenelim..
Bakin, ne inciler dokulecek hepimizden!

E.Bulut